Samour Stud: listopada 2018

wtorek, 27 listopada 2018

Vendetta

Galeria

Opis wkrótce

Potomstwa brak

Treningi

Osiągnięcia[]

Skoki[]

Cross[]

środa, 21 listopada 2018

*Alice in Wonderland

Galeria

Historia: Klaczka trenowała pod okiem Cocaine i zdobywała wiele zwycięstw na torach, lecz pewnego dnia dziewczyna zdecydowała się na sprzedaż części koni, ze względu na brak czasu. Wśród wierzchowców znalazła się także piękna Alice. Agness od razu przejrzała konie i oczy jej błysnęły, gdy zobaczyła Wonder. Od razu postanowiła kupić klacz. Już kilka dni później folblutka znalazła się w naszej stajni.

Praca na torze roboczym: Alice nie należy do łatwych koni. Jest bardzo energiczna, dosłowna bomba energii. Już podczas wsiadania trzeba uważać i wskakiwać jak najszybciej, bo klacz cały czas się kręci. Rozstępowanie jej jest dość sporym wyzwaniem. Należy dać jej jak najdłuższą wodzę, aby wyciągnęła szyję i wydłużyła wykrok, bo wtedy ciężko jej zabrać się do galopu. Potem przychodzi czas na rozgrzewkę. W kłusie także musi iść energicznie, aby się nie zabrała. W galopie jest już całkiem rozluźniona. Podczas biegu z innymi końmi jest bardzo ambitna, praktycznie od razu chce wysunąć się na prowadzenie. Trochę się tłucze po torze jak szklanka w zlewie i bywa, że bryknie, ale pracujemy nad tym, żeby nie traciła energii na niepotrzebne rzeczy.

Praca w terenie: Klacz jest bardzo impulsywna, a co za tym idzie, zdarza jej się płoszyć, choć jest to już bardzo rzadkie. Próbuje wyprzedzać, więc postanowiłyśmy puścić ją w teren razem z Fame Warriorem. Gdy klacz kilkakrotnie próbowała go wyprzedzić, ogier ostrzegawczo kłapał zębami. Po kilku terenach Wonder nauczyła się już, że w terenie nie chodzi o ściganie się, ale o rozluźnienie. Póki co wychodzi w tereny tylko na stęp, bo w wyższych chodach próbuje ponosić. Nie wejdzie do wody, ale bez problemu radzi sobie na drobnych nierównościach.

Zachowanie w obejściu: Podczas czyszczenia Alice jest raczej spokojna, choć czasami potrafi podgryzać. Nie sprawia kłopotów podczas czyszczenia zgrzebłem i szczotką, spokojnie pozwala czyścić głowę, czesać grzywę, ogon. Kopyta daje ładnie, bez problemu daje się osiodłać i okiełznać. Przy kąpieli jest grzeczna i zdaje się, że lubi się pluskać, choć nie lubi mieć mytej szyi i głowy. Podczas wizyt weterynarza i kowala jest raczej grzeczna. Czasami zdarza jej się wyrwać nogę podczas przybijania kopyta, lecz z zasady nie sprawia większych kłopotów.

W stajni: Wonder jest zdecydowanie jednym z bardziej szalejących w stajni koni. Nic jeszcze nie zepsuła, ale jest na najlepszej drodze ku temu, aby doszczętnie rozbroić zamknięcie od boksu i ni stąd ni zowąd wybrać się na spacer. Bez problemu można ją czyścić w boksie, nie odsadza się i nie robi nic, co mogłoby zagrozić bezpieczeństwu. Przy siodłaniu jednak lepiej jest ją wyprowadzić. Nie jest problemem sprzątanie boksu pod jej obecność. W miarę spokojna podczas karmienia. Nienawidzi zostawać sama.

Na padoku: Bardzo lubi biegać i demonstruje to także tutaj. Szaleje i lata wkoło padoku, aż do momentu, gdy nieco spali pierwsze złoża energii, wtedy się zatrzymuje i zaczyna rozglądać się wkoło. Czasami prowokuje inne konie do sprzeczek, wtrąca się we wszystko. Rzadko się tarza, ale jeśli już to w największym piachu lub błocie. Sprowadzanie jej jest wyjątkowo skomplikowane, bo klacz za nic nie chce wrócić do stajni i najlepiej jest sprowadzić najpierw wszystkie konie, bo gdy zostaje w na padoku sama, podbiega do bramki i rży. To jest chwila, kiedy ma się szanse ją złapać.

Na zawodach: Alice jest już doświadczonym koniem, jeśli chodzi o sport, w poprzedniej stajni wiele jeździła na zawody i zajmowała miejsca na podium. Wchodzenie do przyczepki jednak nadal jest jej dość słabym punktem. Wchodzi, choć jest przy tym bardzo spięta i niechętnie podchodzi do sprawy, nigdy nie próbuje jednak odsadzać się czy uciekać. Przez drogę jest już całkiem spokojna. Przy wychodzeniu, należy być bardzo ostrożnym, gdyż klaczka czasami potrafi po prostu nie patrząc na nikogo wystrzelić do tyłu jak z procy. Przygotowanie jej do zawodów przebiega tak samo, jak oporządzanie w stajni. Podczas rozgrzewki jest początkowo dość spięta, lecz szybko odpuszcza.

wyścigi: Wonder wymaga już dosyć doświadczonego dżokeja, który odpowiednio poprowadzi ją przez tor. Ma duszę do biegów, kocha to, co robi. Jest typowym krótkodystansowcem, rozwija ogromne prędkości, ale też szybko gaśnie. Na dystansach, do których jest przyzwyczajona, radzi sobie jednak bardzo dobrze, gdyż może cały czas biec równym tempem. Przez całą trasę nie wymaga szczególnego zaangażowania jeźdźca, jednak ostatnia prosta jest decydująca. Klacz ma takie możliwości, że odpowiednio zachęcona do biegu, potrafi wyprzedzić wszystkie konie, nawet czołówkę.

wystawy: Alice nie jest koniem typowo wystawowym i raczej nie uczestniczy w wystawach, choć jeśli nadarzy się okazja, na pewno zostanie wystawiona. Jest urodziwa, ma ładny ruch, ale niezbyt słucha prezentera. Najczęściej prezenter swoje, ona swoje. Człowiek każe jej biec kłusem, ona galopuje w miejscu, ma iść stępem, ona kłusuje, ma stać... no, stoi, ale niezbyt chętnie. Nie jest płochliwa, specjalnie była przyzwyczajana do szelestu i fleszy, aby nie płoszyła się podczas wystawy.

Zdrowie: Wonder jest jeszcze bardzo młodą klaczką, a co za tym idzie, czas na chorowanie będzie jeszcze miała. Dotychczas jednak nic jej się nie przydarzyło, ma całkiem czyste drogi oddechowe, układ pokarmowy, na karku nie ma żadnych kontuzji ani innych tego typu urazów. Jest czysta, jeśli chodzi także o wady genetyczne. Jej jedynym minusem jest brak pigmentu w skórze, co jednak w niczym jej nie przeszkadza.

Hodowla: Jak na razie Alice jest jeszcze bardzo młoda, zatem nie może póki co zostać matką, w przyszłości zresztą prawdopodobnie także nią nie zostanie. Nie chcemy na siłę jej rozmnażać, oczywiście jeśli nadarzy się niepowtarzalna okazja, pokryjemy ją, lecz nie będziemy na siłę robić z niej nie wiadomo jakiej klaczy hodowlanej.

Chody: Klacz ma chody typowej wyścigówki, to znaczy długi, płytki stęp, szybki, ale króciutki kłus i długą, mocną, szybką foule w galopie. Dość wybija w kłusie. Porusza się płynnie, choć z wyjątkiem galopu, niezbyt efektownie. Czasami nieco powłóczy nogami w kłusie, strasznie chce pędzić w stępie i galopie. ~Estrella

Potomstwa brak

Trening wyścigowy | Cheltenham

Przebieg zawodów na Hipodromie Arisha

Trening wyścigowy

Opis prezentacji podczas próby młodzieży na Zielonych Pastwiskach

Osiągnięcia[55]

Wyścigi[52]

I miejsce | 1.400m | Estrella

I miejsce | 1.000m | Dresagio Stud

I miejsce | 1.000m | Hipodrom Paris

I miejsce | 1.000m | Szczęśliwy Numerek

I miejsce | 1.400m | Victory Stud

I miejsce | 1.000m | Hipodrom Paris

I miejsce | 1.400m | Hipodrom Paris

I miejsce | 1.000m | Hipodrom Paris

I miejsce | 1.200m | Hipodrom Pimlico

I miejsce | 1.400m | Hipodrom Paris

I miejsce | 1.000m | Hipodrom Paris

I miejsce | 1.200m | Hipodrom Paris

I miejsce | 1.000m | Liliowa Zatoka

I miejsce | 1.200m | Hipodrom Paris

II miejsce | 1.000m | Hipodrom Sariah

II miejsce | 1.000m | Malinowe Wzgórze

II miejsce | 1.200m | Hipodrom Sariah

II miejsce | 1.000m | Hipodrom Arisha

II miejsce | 1.200m | Cheltenham

II miejsce | 1.400m | Szczęśliwy Numerek

II miejsce | 1.400m | Hipodrom Paris

II miejsce | 1.000m | WHK Anarkia

II miejsce | 1.400m | Hipodrom Paris

II miejsce | 1.200m | Hipodrom Paris

II miejsce | 1.400m | Hipodrom Paris

II miejsce | 1.400m | Victory Stud

II miejsce | 1.200m | Firenze Stud

II miejsce | 1.300m | Hipodrom Cavalli Vento

II miejsce | 1.400m | Hipodrom Fleuve

III miejsce | 1.200m | Rubinova

III miejsce | 1.000m | Hipodrom Saganek

III miejsce | 1.400m | Hipodrom Saganek

III miejsce | 1.200m | Hipodrom Paris

III miejsce | 1.200m | Hipodrom Pimlico

III miejsce | 1.400m | Hipodrom Paris

III miejsce | 1.400m | FH Stud

III miejsce | 1.200m | Hipodrom Paris

III miejsce | 1.200m | Liliowa Zatoka

III miejsce | 1.400m | Hipodrom Kier

III miejsce | 1.200m | Hipodrom Nirvana

III miejsce | 1.000m | Salisbury Park

III miejsce | 1.400m | Racing Association

III miejsce | 1000m | Salisbury Park

3 miejsce | 1600m | Salisbury Park

Wyróżnienie | 1.000m | Hipodrom Lider

Wyróżnienie | 1.400m | Hipodrom Lider

Wyróżnienie | 1.400m | Hipodrom Kier

Wyróżnienie | 1.000m | Hipodrom Lider

Wyróżnienie | 1.000m | Hipodrom Paris

Wystawy[3]

I miejsce | klacze cremello | Hipodrom Kier

II miejsce | klacze cremello | Hipodrom Kier

poniedziałek, 12 listopada 2018

...

Cześć Wam. Jak już pewnie wiecie zjadło mi mojego bloga, ba, całego maila! Nie wiem jak to się stało... Nie udało mi się go odzyskać, dlatego też Tworzę wszystko od nowa... Nie mam do tego zbyt wiele czasu, no i nie ukrywam, że chęci też nie mam najwięcej, więc może to trochę potrwać...
Mam prośbę, czy do koni, które kupiłam od Was jak również koni, które kupiłyście ode mnie i mają jeszcze na Waszej stajni boks, mogły byście podesłać mi linki boksów?
~~Cinnamon~~
Dziedzic
~~Charli Hamp~~
~~Big Whiz~~
Mogłam o jakimś zapomnieć, więc jeżeli macie jeszcze boksy takich koni u siebie to proszę podajcie mi je tutaj w komentarzu.
Z góry bardzo Wam dziękuję <3

niedziela, 11 listopada 2018

La Dame Blanche

Galeria

La Dame Blanche pochodzi z francuskiej stajni sportowej, specjalizującej się w skokach przez przeszkody. Historia przyjazdy klaczy do Samour nie jest nadzwyczajna. Po prostu w poszukiwaniu nowych koni do stajni, natrafiam na ogłoszenie o sprzedaży klaczy. Jako że nie od dziś wiadomo, mam słabość do nietypowych maści, a ona jeszcze skacze. I to wysoko! Ogłoszenie było bardzo precyzyjnie napisane, dopięte na ostatni guzik. Przeczytałam dokładnie, zapoznałam się ze wszystkimi informacjami jakie były w tymże ogłoszeniu zawarte i stwierdziłam, że to koń zdecydowanie dla mnie! Skontaktowałam się z osobą prowadzącą jej sprzedaż i umówiłam się na oglądanie Damy. Nie umiałam doczekać się tego dnia, a od telefonu do wyjazdu do Francji musiałam wytrzymać aż cztery dni... Taka właśnie jestem w gorącej wodzie kąpana.

Blanche pokazała się bardzo ładnie, zrobiła na mnie ogromne wrażenie, jeszcze większe niż przez internet. Udało mi się wynegocjować trochę cenę i klacz pojechała ze mną od razu do domu.

Nie miała żadnego problemu z zaaklimatyzowaniem się u nas. Jakby była u siebie. Szybko nawiązywała "znajomości" z innymi końmi.

Był to pierwszy koń cremello w naszej stajni, dlatego każdy kto przyjeżdżał, pierwsze co robił to kierował się do jej boksu. Oj robi konisko wrażenie.

Pod siodłem nie jest łatwa. Z początku ciężko się ją prowadzi, trzeba bardzo długo prowadzić jej rozgrzewkę, żeby w końcu przyszła do ręki i się rozluźniła. Oprócz odpowiedniego czasu, trzeba również mieć duże umiejętności jeździeckie, inaczej nie ma co się nawet z nią siłować. Ale jak da już za wygraną, to robi się świetnym koniem do jazdy, bardzo lekkim w prowadzeniu, przepuszczalnym. Jest skupiona na jeźdźcu, chociaż od czasu do czasu lubi sobie sprawdzić czy jednak może iść po swojemu. Trzeba wtedy mocno ją przypilnować i wraca na odpowiednie "tory".

Skacze pięknie jak widać na załączonych zdjęciach. Jej technika cieszy oko. Skoki sprawiają jej przyjemność, skacze z niezwykłą lekkością.

Nie ma problemów z przeszkodami, nie boi się ich chociaż na białe(całe białe, bez dodatku żadnego koloru) kiedyś była negatywnie nastawiona. Nie chciała ich skakać i koniec kropka. Teraz tylko się na nie czai, ale zdecydowana reakcja jeźdźca i spokojnie przeskoczy.

Konkursy na dokładność to zdecydowanie jej dziedzina.

W stosunku do ludzi jest przyjazna jednak nie lubi zbyt długich pieszczot oraz nie potrafi wystać długo przy zabiegach pielęgnacyjnych. Szybko się nudzi i zaczyna bawić się wszystkim co jest w zasięgu jej pyska, więc lepiej wszystko pochować/oddalić, bo może coś popsuć.

Co do koni to nie lubi być sama, bardzo przywiązuje się do stada. Nie jest agresywna.

Potomstwa brak

Treningi

Osiągnięcia[0]

Skoki

Lemon Tree

Galeria

Opis wkrótce

Potomstwa brak

Treningi

Osiągnięcia[3]

Skoki[1]

3 miejsce | L | Estrella Baroque Stud

Ujeżdżenie[1]

1 miejsce | L | IAHF 2018

Wystawy[1]

2 miejsce | klacze 4-6 lat | Salisbury Park

Coco Lady

Galeria

Opis wkrótce

Potomstwa brak

Treningi

Osiągnięcia[2]

Skoki[1]

1 miejsce | CS | IAHF 2018

Wystawy[1]

3 miejsce | klacze 10-13 lat | Salisbury Park

Papillon de Feu

Galeria

Nasza ruda piękność urodziła się w Liliowej Zatoce. Początkowo Juki nie miała w planach jej sprzedawać, miała startować na zawodach w barwach Liliowej Zatoki, jednak ostatecznie dziewczyna zdecydowała się wystawić klacz na sprzedaż. Właściwie to nawet nie zdążyła, bo jak tylko napomknęła mi, że planuje zrobić taki ruch, to od razu powiedziałam jej, że kupuję to piękne, ogniste konisko! Już dłuższy czas przyglądałam się Papillon, dlatego też moja decyzja była taka szybka.

Klacz jak to kobieta... ma zmiennie humory. Raz jest potulna jak baranek, a innym razem lepiej do niej nie podchodzić, tylko dać jej się w spokoju pozłościć na cały świat.

Jednak pod siodłem niezależnie od humoru w boksie, jest istną rakietą! Zawsze ma energii w nadmiarze i zawsze wygłupy jej w głowie. Jest koniem dla bardzo cierpliwego jeźdźca. Nie może dosiadać jej ktoś, kto zbyt szybko się denerwuje, ponieważ nie będzie wtedy szans na to żeby się dogadali. Nawet w najmniejszym stopniu. Nie jest łatwym koniem, ale cierpliwość naprawdę na niej popłaca.

Ruda kocha skakać, to jest jej żywioł. Na parkurze wciąż jest wulkanem energii i lubi poszaleć, jednak nie utrudnia tym sobie skakania, a skakać to ona potrafi bardzo dobrze. Ma mocne wybicia i ładnie chowa pod siebie nogi. Czasami tak mocno zaokrągli się w skoku, że z początku może być ciężki do utrzymania równowagi. Trzeba się do niej przyzwyczaić i wiedzieć na co ją stać. Jest ambitna i dokładna i to powoduje, że nawet gdy jeździec popełni jakiś błąd czy da jej niedokładny sygnał, to ona z całego serca próbuje wyratować sytuację. Naprawdę mocno się stara.

Nie jest jakoś bardzo skrętna. Mam tu na myśli, że nie zrobi bardzo ciasnego zakrętu, czasami próbujemy z nią poćwiczyć, ale widać, że nie są to dla niej komfortowe sytuacje, bo potyka się, "siada" na zadzie, wyskakuje w górę. Dlatego pomimo tego iż jest bardzo szybka to traci czas na dłuższe dystanse i ten się wydłuża. Z tego właśnie względu preferujemy na niej konkursy na dokładność.

Klacz jest dość odważna, ale zdarza jej się płoszyć i odskakiwać na boki, chociaż odnoszę czasami wrażenie, że robi to specjalnie. Jednak nie robi tego bardzo mocno, więc jeszcze nie zdarzyło się, żeby ktoś z niej spadł, raczej tylko kończyło się na zgubieniu równowagi.

W stosunku do ludzi, jak już wspominałam wyżej, jest zmienna. Raz jest bardzo przyjacielska i pieszczotliwa, a innym razem diabeł wcielony. I w stosunku do koni jest dokładnie to samo, chociaż nawet kiedy ma zły humor nie jest prowokatorką, ale jak któryś koń wejdzie jej wtedy w drogę, to nie ma zmiłuj. Dostanie lanie.

Brak potomstwa

Treningi

Osiągnięcia[1]

3 miejsce | CS | IAHF 2018

Monarcha

Galeria

Któregoś dnia zadzwoniła do mnie bliska znajoma, które szukała nowego domu dla siwego araba. Dopytując się bardziej, dowiedziałam się, że koń jest od jej przyjaciela, który niestety ze względów zdrowotnych i przede wszystkim finansowym, nie może dłużej opiekować się koniem i finansować go. Jako że akurat miałam w planach kupić parę koni arabskich do swojej stajni, z naciskiem na te do sportu, umówiłam się na oglądanie konia. Podjęcie decyzji nie zajęło mi zbyt dużo czasu. Właściwie jak tylko zobaczyłam go luzem a potem pod siodłem to powiedziałam, że biorę go. Wszystkie formalności poszły szybko i gładko i już w ten sam dzień ogier pojechał ze mną do stajni. Oczywiście z jego już poprzednim właścicielem umówiliśmy się, że może siwego odwiedzać kiedy tylko zechce, a jak stan zdrowotny mężczyzny się poprawi to również udostępnimy mu arabka do jazd.

Z początku widać było, że Monarcha tęskni za poprzednim domem i właścicielem, nie potrafił się za bardzo odnaleźć, ale dawaliśmy z siebie wszystko, żeby i u nas tak dobrze się czuł i już teraz widać, że w pełni zaakceptował nowe otoczenie i nowych ludzi.

Jest to koń który zdecydowani przywiązuje się do jednego człowieka, a że trafił pod "skrzydła" Joachima, to właśnie jego wybrał. Są niesamowicie zgraną parą, uwielbiają swoje towarzystwo. Jo spędza z arabem każdą wolną chwilę.

Monarcha pod siodłem to oaza spokoju. Bardzo rzadko się płoszy i raczej nie w głowie mu wygłupy. Bardziej skupia się na jeźdźcu i stara się jak najlepiej wykonać jego polecenia. Ma bardzo dobrze przyswojone podstawy, ktoś odwalił kawał dobrej roboty zajeżdżając go. Jest bardzo czuły na dosiad, zbędne są na nim ostrogi czy bat. Jest przepuszczalny i reaguje na najdelikatniejszy sygnał, cały czas jest czujny.

Ze względu na to, że jest koniem odważnym, spokojnym, skocznym o ładnym ruchu, postanowiliśmy spróbować go do WKKW. Nie zawiedliśmy się na nim. Arab bardzo dobrze odnajduje się w każdej dyscyplinie WKKW, jednak widać, że najbardziej lubi cross. Uwielbia biec przed siebie i skacze bez najmniejszego zawahania wszystko co "wyrośnie" mu przed nogami. Czasami za bardzo się napala w dystansach i trzeba go mocniej przytrzymać, bo inaczej pędziłby aż za bardzo i jego kondycja(chodź jest naprawdę bardzo dobra) mogłaby nie nadążyć za jego nogami.

Na parkurze tak jak i w crossie chętnie galopuje przed siebie, skacze wszystko, chociaż czasami niezbyt dokładnie dlatego nie można go pozostawiać samego sobie. Jest bardzo skrętny i zwinny. Najlepiej odnajduje się w konkurencjach szybkościowych, chociaż i te na dokładność nie sprawiają mu problemu, tylko właśnie jak pisałam wyżej, nie może zostać pozostawiony sam sobie.

Ujeżdżenie, przejazd na czworoboku jest to moment, w którym arab się odprężą. Jest oazą spokoju, widać, że z wielką chęcią poddaje się jeźdźcowi i wykonuje każde jego polecenie. Porusza się bardzo ładnie.

Jak już pisałam wyżej jest to koń jednego człowieka, jednak nie oznacza, że pozostali są dla niego obojętni, czy też jest dla nich nie miły. Wręcz przeciwnie. Domaga się uwagi, lubi pieszczoty i nie jest negatywnie nastawiony.

Co do koni to nie jest typem dominanta, ale też nie da sobą pomiatać. Póki nikt go nie zaczepia to i on nie stwarza problemów, ale jeżeli już ktoś zacznie bójkę, to nie ucieka a stawia się. Potrafi przywrócić do rozsądku młodziaki , które na za dużo sobie pozwalają.

Brak potomstwa

Treningi

Osiągnięcia[5]

Skoki[1]

3 miejsce | P | Salisbury Park

WKKW[4]

2 miejsce | P - ujeżdżenie | Hipodrom Dynasty

1 miejsce | P - skoki | Hipodrom Dynasty

3 miejsce | L - cross | Hipodrom Dynasty

2 miejsce | L - wynik ogólny | Hipodrom Dynasty

*Big Whiz

GALERIA

Urodził się w WHK Arisha, gdzie spędził pierwsze lata swojego życia, został zajeżdżony i przygotowany do zawodów w reiningu i western pleasure. Od początku wykazywał predyspozycje do tych dyscyplin, a dodatkowo chwytał za serce urodą i charakterem. Gdy trenerzy z Arishy uznali, że koń jest już gotowy żeby pójść w świat hodowla wystawiła go na sprzedaż. Ogierem od razu zainteresowała się Blacky i już kilka dni później koń przyjechał na WH Tolworth. Tam ogier startował trochę w zawodach i dalej rozwijał się sportowo w reiningu i western pleasure. Po kilku latach Blacky stwierdziła jednak, że musi zredukować swoją kadrę sportową i wystawiła Big Whiza wraz z kilkoma innymi końmi na sprzedaż. Jakoś tak się złożyło, że wpadł w oko Esmeraldzie i w czerwcu 2016 roku przyjechał do Anarkii. W nowym miejscu zaaklimatyzował się bardzo szybko. " - Esmeralda

W 2017 roku Esmeralda zdecydowała się na sprzedać Wiesia. Na początku nie było zainteresowanych, jednak Keith i Elizabeth obserwowali uważnie konia, nie mogac zdecydować się na kupno. W końcu w sierpniu padła decyzja i już kilka dni później Big przyjechał do Homestead.

ancestry: "Matką Whiza jest stojąca w WHK Arisha srokata klacz APH o imieniu Sunset Whiz. Osiągała ona sukcesy w dyscyplinie barrel racingu. Jest rówież matką wielu koni, w tym stojącej w Echo Stable klaczy Scene of Sunset, czy klaczy Fast Scenic Whiz własności Estrella Baroque Stud. W większości przypadków Sunset Whiz przekazuje potomstwu izabelowatą maść. Ojcem Big Whiza jest ogier APH Big Gunner stojący w WHK Arisha i odnoszący sukcesy w reiningu. Jest ojcem wielu koni, w tym stojącej w Echo Stable i startującej w barrel racingu klaczy Sheez Red Gun, czy stojącego w Estrella Baroque Stud i startującego w western pleasure ogiera Big Gun SW. "

Jest bardzo przyjazny, dobrze dogaduje się praktycznie z każdym człowiekiem. Bez problemu toleruje obcych jak i znanych sobie ludzi. Przy wizytach kowala czy weterynarza jest bardzo grzeczny i spokojny i nigdy nie ma z nim problemów nawet przy tak trudnych dla niektórych koni zabiegach jak kucie czy szczepienie. Na padoku co prawda nie podchodzi do człowieka, ale też nie ucieka. Po prostu stoi w miejscu z nastawionymi uszami i czeka co człowiek zrobi. Pozwala sobie bez problemu założyć kantar, czy zaprowadzić do stajni. Przy czyszczeniu jest bardzo spokojny, zazwyczaj stoi i przysypia, a gdy się już skończyło i chce się go odprowadzić od koniowiązu, trzeba Whiza obudzić. Tak samo przy siodłaniu Whiz nie ma żadnych problemów. Pozwala sobie zapiąć popręg, włożyć wędzidło do pyska, czy w ogóle nałożyć siodło. Nie wykazuje agresji w stosunku do dzieci i osób początkujących. Jest cierpliwy i wyrozumiały, nie złości się ani nie awanturuje gdy ktoś podchodzi do niego niepewnie. Inne zwierzęta trochę ignoruje, chyba że staną się one bardzo natarczywe. Wtedy Whiz potrafi kłapnąć zębami w kierunku szczekającego psa, czy pogonić go po padoku. Nie boi się dzikich zwierząt w lesie. Nawet jeśli widzi jakieś zwierzę pierwszy raz, nigdy nie odskakuje ani nie ponosi, tylko co najwyżej stanie jak wryty i będzie się gapił. Po chwili jednak przejdzie nad tym do porządku dziennego.

całkiem dobrze dogaduje się z końmi z którymi wychodzi na padok. Trzeba jednak uważać, bo potrafi ogierzyć i wykazywać agresję w stosunku do innych ogierów. To właśnie przez niego musieliśmy kilka razy diametralnie zmieniać ustawienie koni na wybiegach, bo co chwilę okazywało się, że Whiz nie lubi któregoś z ogierów. Na szczęście udało nam się znaleźć dobrą konfigurację i odtąd nie ma problemów. Whiz uwielbia szaleć i jest strasznym modelem. Jak tylko widzi, że ktoś na niego patrzy, zaczyna biegać, brykać i wymachiwać długą grzywą. Uwielbia być fotografowany i jest bardzo fotogeniczny. Gdy myśli, że nikt nie patrzy, zajmuje się tym czym koń na padoku powinien się zajmować, czyli skubie siano albo trawę lub odpoczywa w cieniu drzew. Całkiem dobrze dogaduje się z końmi ze swojego stada, choć zajęło nam sporo czasu, żeby dobrać mu odpowiednich towarzyszy których Whiz by polubił. Daje się dość łatwo złapać człowiekowi, nie ucieka ani nie awanturuje się gdy jest sprowadzany do stajni. Nie podchodzi do człowieka, ale czeka cierpliwie aż ten do niego podejdzie. Na uwiązie chodzi ładnie, nie wyrywa się ani nie ociąga. Można go spokojnie prowadzić na zwykłym kantarze. Przy wyprowadzaniu trochę się niecierpliwi, przyspiesza i nie może się doczekać aż zostanie wypuszczony. Gdy tylko odepnie się uwiąz od jego kantara, Whiz rusza szalonym galopem, bryka i popisuje się.

Bardzo nie lubi zostawać w stajni sam. Rży wtedy strasznie głośno, tupie i kopie w drzwi boksu. Trzeba bardzo uważać, bo Whiz potrafi staranować człowieka i uciec z boksu gdy za długo znajduje się w stajni sam. Awanturuje się też podczas karmienia. Rży, kopie, zaczepia sąsiadów... Gdy już dostanie jedzenie rozsypuje je wszędzie dookoła i szczurzy się na inne konie. Wiecznie zaczepia też inne konie przechodzące przez korytarz. Gryzie je w zady albo w boki przez co często wybuchają awantury w stajni. Dlatego właśnie przenieśliśmy Whiza na tył stajni, gdzie ma mniej kontaktu z innymi końmi. Bardzo się niecierpliwi podczas wypuszczania i awanturuje się gdy to nie on zostanie wypuszczony jako pierwszy. Przy wypuszczaniu luzem gna jak głupi i bryka. Zawsze też potyka się na korytarzu stajni. Przy wypuszczaniu w ręku jest dużo grzeczniejszy, ale czuć że się niecierpliwi i najchętniej już by galopował po wybiegu. "

grooming & saddling: "Podczas czyszczenia i siodłania jest grzeczny niezależnie od tego czy robi się to w boksie, na korytarzu stajni czy na zewnątrz." Nie ma problemu z siodłaniem, ładnie przyjmuje wędzidło, grzecznie podaje nogi. Jest cierpliwy jeśli chodzi o kowala, czy takie zabiegi jak plecenie czy przycinanie grzywy i ogona. Nie przepada za kąpielami, ale też nie narzeka na nie zbyt bardzo, nie płoszy się myjki, co najwyżej odsuwa się od wody.

Whiz to koń ambitny i bardzo chętny do współpracy z człowiekiem. Jest wręcz stereotypowym koniem westernowym, który gdy trzeba jest uległy i posłuszny, a gdy trzeba potrafi rozwinąć prędkość i działać samodzielni gdy jeździec od niego tego wymaga. To ambitny koń, który bardzo szybko i chętni uczy się nowych sztuczek i elementów reiningu. Lubi też od czasu do czasu pokonywać jakieś przeszkody trailowe i może w przyszłości wyślemy go na jakieś zawody amatorskie w tej dyscyplinie. Whiz ładnie współpracuje z jeźdźcem niezależnie od jego stopnia zaawansowania. Dla osób dopiero zaczynających przygodę z reiningiem czy pleasure, Whiz jest spokojnym i wyrozumiałym nauczycielem, który ani przez moment nie będzie okazywał zniecierpliwienia czy rozdrażnienia gdy jeździec daje mu nie do końca wyraźne sygnały. Z kolei pod zaawansowanym jeźdźcem Whiz wykonuje wszystkie elementy reiningu bez mrugnięcia okiem i praktycznie nie ma dla niego zadań za trudnych. Na placu może chodzić zarówno sam, jak i z innymi końmi i nie robi mu to zbytniej różnicy. Nie za bardzo jednak lubi jechać za drugim koniem ani gdy drugi koń za mocno wjeżdża mu w zad. Wałach wymachuje wtedy głową i ostrzegawczo celuje kopytem do tyłu. Poza tym jest grzeczny i godny zaufania. Big Whiz jest często jeżdżony w terenie, jest koniem bardzo zrównoważonym, odważnym, przewidywalnym, godnym zaufania. Mogą na nim jechać nawet osoby słabo jeżdżące, a wałach nie będzie próbował wykorzystać sytuacji i nie będzie rozrabiał z tego powodu. Idzie grzecznie na każdej pozycji, czy to jako czołowy, czy za drugim koniem. Nie lubi tylko kiedy koń za nim wjeżdża mu za mocno w zad i potrafi wtedy lekko kopnąć. Whiz jest bardzo ambitny i uwielbia wyzwania. Jest idealny na pławienie, przejazdy przez rzekę, wyścigi na polu lub zwykłe, relaksacyjne przejażdżki w teren. Bardzo lubi chodzić nowymi trasami, jest wtedy pobudzony i chętny do ruchu na przód. Czasem jednak zdarza się, że gdy jeździ często tą samą trasą, zupełnie traci entuzjazm. Jest również oswojony z ruchem ulicznym, niestraszne mu samochody, traktory, ciężarówki, ruchliwe ulice. Również dzikie zwierzęta nie robią na nim wrażenia. Ma bardzo dobrą kondycję, cieszy się wyśmienitym zdrowiem i równowagą. Nie robi na nim wrażenia trudne podłoże, Whiz nigdy się nie potyka ani nie marudzi."

Podczas pracy Whiz ignoruje inne konie, zarówno u siebie na placu, jak i na rozprężalni podczas zawodów, czy podczas terenów i rajdów. Jest wtedy skupiony na człowieku i ignoruje inne konie dookoła siebie. Czasem tylko potrafi zarżeć do klaczy, ale to wszystko. Chwilę później jest już skupiony i odpowiada ładnie na sygnały jeźdźca. Big Whiz na zawodach jest bardzo ogarnięty. Przy wejściu do przyczepy zawsze chwilę się waha, ale nigdy nie odskakuje ani nie szarpie się z człowiekiem. On po prostu musi się zawsze chwilę namyślić zanim wejdzie do środka. Podróż znosi bezproblemowo, jednak trzeba mu bardzo dokładnie dobrać towarzysza, bo nie ze wszystkimi końmi Whiz dobrze się dogaduje. Na miejscu zachowuje spokój, nawet jakoś szczególnie nie interesuje się nowym otoczeniem. Na rozprężalni jest bardzo podporządkowany jeźdźcowi i cała nerwowa atmosfera zawodów w ogóle nie robi na nim wrażenia. Podczas dekoracji jest oazą spokoju i w ogóle nie przeszkadza mu gwar na widowni, muzyka, czy nawet strzelaniem aparatem z fleszem prosto w oczy. Whiz ogólnie lubi zawody, dobrze czuje się w tłumie i nie przeszkadza mu nerwowość innych koni i ludzi."

Whiz to koń wyjątkowo wygodny we wszystkich chodach, co czyni go bardzo dobrym koniem do zawodów w western pleasure. Można również bez problemu jeździć na nim na oklep czy bez strzemion i i tak jazda na nim będzie dla jeźdźca czystą przyjemnością. W stępie i kłusie naturalnie porusza się raczej dość wolno, bo był szkolony do tego, żeby właśnie tak się poruszać. Natomiast w galopie potrafi zarówno dać niezłego czadu (na przykład podczas zawodów reiningowych), jak i poruszać się wolno, z gracją (podczas zawodów western pleasure). "

Dresaż idzie mu dobrze. Ma ładny ruch, o niskiej, ale efektownej pracy nóg, nosi się lekko, fajnie się zbiera i podstawia. Ma całkiem spore umiejętności, nie spina się pod siodłem, dobrze współpracuje z jeźdźcem. Zdecydowanie w dresażu pomaga mu ten westernowy spokój i opanowanie.

Lubi skoki, są dla niego ciekawym urozmaiceniem treningu na płaskim. Nie skacze jakoś wybitnie technicznie, nie osiąga też dużych wysokości, jednak na parkourze trzyma tempo, jest zwrotny, ładnie skraca i wydłuża chody więc nie ma problemu ze zmieszczeniem się w przeróżnych szeregach, a dzięki mocnemu wybiciu z zadu nie ma problemu z żadną przeszkodą.

reining: "Podczas przejazdu jest skupiony na jeźdźcu. Nie zapamiętuje przejazdów, nie jedzie na pamięć tylko jest czujny i czeka co każe zrobić mu jeździec. Ma przy tym błyskawiczne reakcje i na prawdę bardzo szybko łapie o co chodzi jeźdźcowi i jaki element ma wykonać w danej chwili. Jego przejazd jest zawsze dynamiczny i ciekawy. Whiz może nie ma dużego doświadczenia w sporcie, ale bardzo szybko się uczy i dostosowuje do nowych warunków. Do jego mocnych stron zdecydowanie należą rollbacki, slide stopy czy zmiany nóg w galopie. Gorzej radzi sobie ze spinami, szczególnie gdy jest ich dużo w danym przejeździe. Jednak pracujemy nad tym i za każdym kolejnym przejazdem widać poprawę. Whiza nie rozprasza głośna atmosfera zawodów. Krzyki na widowni niejednokrotnie zachęcają go do jeszcze większego wysiłku. To ambitny koń, który zawsze stara się jak najlepiej wykonać wszystkie polecenia jeźdźca i praktycznie nigdy nie zdarzają mu się bunty czy odmowy posłuszeństwa."

pleasure: "Whiz charakteryzuje się bardzo przyjemnymi chodami, więc jest również dobrym koniem w dyscyplinie pleasure. Ma wygodne chody, więc siedzenie na nim to czysta przyjemność we wszystkich chodach. Wykonuje też bardzo płynne przejścia między chodami, zarówno z wyższych do niższych, jak i z niższch do wyższych. Chodzi w rozluźnieniu, z podstawionym zadem i robi wrażenie bardzo przyjemnego do jazdy konia, którym jest. W tej dyscyplinie pokazuje również że jeśli chce, potrafi poruszać się wolno i elegancko, w przeciwieństwie do tego czego wymaga się od niego podczas zawodów reiningowych. Nie rozpraszają go inne konie, Whiz prawie nigdy nie traci skupienia, nawet kiedy inne konie go wyprzedzają, czy jadą za blisko niego. Ma bardzo ładną i rzadko spotykaną maść, więc zwraca na siebie uwagę sędziów i publiczności nie tylko swoimi chodami, ale również wyglądem. "

wystawy: "Zdecydowanie wie jak pokazać się od jak najlepszej strony. W kłusie podnosi wysoko nogi, unosi głowę i parska lub rży, przez co wydaje się być jeszcze ładniejszy niż jest w rzeczywistości (o ile to w ogóle możliwe). W ruchu czasem zdarza mu się bryknąć czy machnąć mocniej głową, ale robi to na tyle taktownie, że bardzo uważa na prezentera, żeby nie zrobić mu krzywdy. Jednak kiedy trzeba stać - Whiz stoi jak zaczarowany i czeka aż sędziowie obejrzą go z każdej strony i zrobią notatki. Ogier ma bardzo ładne chody, ale tak na prawdę tym co przyciąga najbardziej wzrok sędziów i publiczności jest jego rzadko spotykana maść. Zdecydowanie wyróżnia się w grupie koni nie zależnie od tego czy startuje z innymi paintami, czy końmi innych ras. Whiz porusza się raczej wolno, ale nie trzeba go zachęcać do zmiany chodu. Po prostu porusza się w swoim naturalnym tempie kłusa i stępa. Whiz zbudowany jest zgodnie ze wzorcem konia American Paint Horse, czyli jest raczej niski ale mocno zbudowany, ma bardzo umięśniony zad, mocną szyję i nogi. Jednak tym, co wyróżnia go na tle innych koni tej rasy jest jego maść, która nie została jeszcze do końca zdefiniowana, ale chyba jest jelenio-srokata? " Jest maści srebrnej gniadej overo.

extreme trail: Startuje bardzo rzadko, raczej w formie hobby, niż sportu. Nie boi się tego, ufa swojemu jeźdźcowi i wie co robi, więc nie ma problemu z żadną z przeszkód.

Og. Snake's Whiz |Snake's Flair | WHK Anarkia

Og. Sacramento Killer | Snake's Flair | WHK Anarkia

Treningi

Osiągnięcia[50]

Skoki[6]

2 miejsce kl. LL hiporom Pimlico

2 miejsce klasa mini L L hipodrom Dynasty

2 miejsce klasa mini LL hipodrom Paris

3 miejsce klasa LL Estrella

3 miejsce klasa LL hipodrom Pimlico

3 klasa LL hipodrom Pimlico

Ujeżdżenie[5]

3 miejsce klasa C Summer Berry

3 miejsce klasa C Hipodrom Paris

3 miejsce klasa C ogiery innych ras hipodrom Pimlico

3 miejsce C ogiery innych ras hiporom Pimlico

3 miejsce klasa C ogiery innych ras hiporom Pimlico

Reining[14]

Najlepszy koń reiningowy roku 2019 | Salisbury Park

1 miejsce | Liliowa Zatoka

2 miejsce | Cheltenham

2 miejsce | Hipodrom Arisha

2 miejsce | Firenze Stud

3 miejsce | hipodrom Eliksir

3 miejsce | hipodrom Dynasty

3 miejsce | hipodrom Arisha

3 miejsce | Estrella

3 miejsce | Liliowa Zatoka

3 miejsce | WHK Anarkia

3 miejsce | IAHF 2018

Pleasure[10]

1 miejsce | Dynasty

1 miejsce | Salisbuty Park

I miejsce | Hipodrom Eliksir

I miejsce | Hipodrom Dynasty

2 miejsce | WHK Anarkia

2 miejsce | Hipodrom Eliksir

3 miejsce | na Victory Stud

3 miejsce | na Hipodrom Lapeu

3 miejsce | Estrella Baroque Stud

3 miejsce | XIV IAHF

Extreme Trail[2]

1 miejsce | Hipodrom Dynasty

2 miejsce| Far Horizons Stud

Wystawy[14]

1 miejsce | ogiery aph | Paris

1 miejsce | ogiery APH | Dynasty

1 miejsce | APH | Pimlico

2 miejsce | APH | Pimlico

2 miejsce | aph | Selman

1 miejsce | APH | Hipodrom Dynasty

1 miejsce | konie innych ras | Black Power Stud

1 miejsce | APH | Hipodrom Dynasty

2 miejsce | APH | Victory Stud

3 miejsce | konie innych ras | Aspera Ranch

3 miejsce | konie amerykańskich | Liliowej Zatoce

3 miejsce | konie amerykańskich | Hipodrom Plus

*Charlie Hamp

Galeria

Charlie urodził się na moje zamówienie w Winter Mistss. Rodziców dobrałam tak, aby wyszedł z tego dobry koń do WKKW o (może) ciekawym umaszczeniu. Jak widać ogier maścią mnie nie zawiódł, jednak jeżeli chodzi o WKKW to nie wyszło tak jak tego oczekiwałam. Zdecydowanie jego piętą Achillesa jest ujeżdżenie. Kompletnie nie odnajdował się na czworoboku. Jest to koń zbyt ciekawski i po porostu nie potrafił się do końca skupić na jeźdźcu. Postanowiliśmy, że odpuszczamy mu tę dziedzinę i pozostaniemy przy samych skokach, ale o nich później. Teraz trochę o charakterze ogiera.

Charlie swój charakter odziedziczył i po ojcu i po matce. Taki misz-masz. Zdecydowanie po matce odziedziczył tę dobrą cechę, a mianowicie w stosunku do ludzi jest fantastycznym przyjacielem. Jest bardzo ufny i straszna z niego przylepa. Cierpliwości również mu nie brakuje. Można go targać za uszy, za ogon, za grzywę(oczywiście wszystko pieszczotliwie!), można go czyścić godzinami, a on po prostu stoi jak ten osiołek i grzecznie czeka.

Po ojcu odziedziczył tę "złą" cechę, ponieważ w stosunku do koni jak i Redute, jest agresywny, na padoki musi wychodzić sam, bo inaczej stwarza zagrożenie dla siebie i dla innych koni. Przechodząc z nim w ręku obok innych koni też trzeba być bardzo ostrożnym.

Jego zajeżdżanie tak jak i u jego matki Chartotte, poszło szybko i bez żadnych problemów. nie potrzebował dużo czasu na przyjęcie siodła, w zasadzie zrobił to od razu, oraz jeźdźca. Również szybko opanował podstawy chodzenia pod siodłem i prężnie piął się w górę.

Talent do skoków odziedziczył po obojga rodzicach. Jego technika jest bardzo dobra. Silne wybicia, skoki z zapasami jak i jego skrętność sprawiają, że jest mocnym zawodnikiem na parkurach. Do tego dzięki jego ufności do ludzi dochodzi jeszcze jego niesamowita odwaga na parkurze. Nie pamiętam czy kiedykolwiek wyłamał czy też zatrzymał się przed przeszkodą, ba! on się chyba nigdy nie zawahał! Nawet na samym początku, kiedy dopiero zaczynał swoją przygodę ze skokami. Zawsze skakał to na co nakierował go jeździec. Można by rzec, że koń ideał i jakby spojrzeć na niego samego, to chyba trochę tak jest, jednak jeżeli trafi na niedoświadczonego bądź niepewnego siebie jeźdźca to może nie tyle co nie będzie skakał, bo będzie, lecz kiedy wyczuje ten brak doświadczenia lub właśnie brak pewności siebie, to może zacząć skakać po prostu gorzej i nie będzie wkładał w to tyle serca co przy jeźdźcu, który jest w stanie wyciągnąć z niego tę "iskierkę" do skoków.

Na zawodach jest bardzo ciekawski, rozgląda się i bacznie obserwuje co dzieję się dookoła. Na rozprężalni trzeba być bardzo ostrożnym. Najlepiej zapleść go mu w ogon(a najlepiej całego! :P czerwoną wstążkę, żeby wszyscy dookoła wiedzieli, że lepiej trzymać się od niego z daleka. Jego temperament może trochę przeszkadzać w rozprężeniu, jednak kiedy wjeżdża na parkur i znajduje się na nim sam, całkowicie poddaje się jeźdźcowi.

og. Ressurected Hamp | Ressurected Rose | Aspera Ranch

og. Calimero | *Cayenne | Rhovanon Stud

og. Ressurected Stone | *Ressurected Rose | Dresagio Stud

kl. Somewhere | *Cayenne | Winter Mistss

kl. N-Inferno | Nightmare | GP Stud

kl. Pompeii | *Cayenne | Black Power Stud

kl. Ma Cherie | *Cayenne | Rubinova

kl. FH Falka | kl. Violette | Homestead Stud

Treningi

Osiągnięcia[49]

Skoki[27]

3 miejsce | C | IAHF 2018

Wystawy[20]

Inne[2]

1 miejsce | Ujeżdżenie amatorskie | Hipodrom Saganek

1 miejsce | Ujeżdżenie amatorskie | Liliowa Zatoka

*Cinnamon

Galeria

Zauroczyłam się nim podczas aukcji ogierów sportowych na północy Niemiec i po prostu musiałam go mieć! Po mojej zaciętej licytacji ku mojemu szczęściu, udało nam się i ostatecznie po podpisaniu wszystkich niezbędnych papierów ogier był już nasz, a na następny dzień jechał z nami do swojego nowego domu.

Cinnamon swoją piękną, mocna budowę odziedziczył po ojcu. Kolorowe umaszczenie także, z tymże jego ojciec był malowanym kasztanem.

|Cynamon to takie typowe ogrzysko. To stary cwaniak, który żeby osiągnąć cel ucieka się do typowo ogierzych sposobów - czaruje i uwodzi. Pozuje, pręży się, wyciąga szyję, robi maślane oczka. Agresji nie wybiera, raczej bierze co jego, gdy dojdzie do wniosku, że coś właśnie jest jego. A jak już się zadomowi w stadzie (ludzko-zwierzęcym), to wiele rzeczy za takowe uważa, np. fanty z kieszeni. Co ciekawe, konisko nie jest typem przywódcy stada, tylko raczej takim seniorkiem-wyjadaczem. Jak ktoś się zacznie wykłócać, odpychać go albo walczyć o swoje, to on to odda, ale dopóki nikt nie protestuje to to wszystko jest do wzięcia, prawda? No więc Cynamon sobie tak właśnie koegzystuje i z ludźmi i z końmi. Jest pojętny, chętny do pracy i ma sympatyczną osobowość. Lubi kontakt z ludźmi i zwierzętami i naprawę go potrzebuje, nie jest typem samotnika. Jest koniem bardzo opanowanym i niepłochliwym - mało co jest w stanie zrobić na nim wrażenie, potrzeba jakiegoś porządnego straszaka, żeby ruszyć jego tyłek z miejsca. Typ ciekawski, lubi spojrzeć co to się tam dzieje, a co to ktoś naprawia.

Ważnym aspektem jest to, że ogier realizuje się na dwóch polach - w ujeżdżeniu i w skokach. W ujeżdżeniu doszedł do klasy N, w skokach do klasy CC. Czym się Cinn charakteryzuje? Dwoma ciekawymi aspektami - z jednej strony jest wielki i potężny, a z drugiej mięciutki, bo mięsisty. Ma naprawdę mnóstwo siły, więc nie siłą należy go kontrolować, bo się nie wygra. To koń do przodu, bardzo energiczny, ma świetną kondychę i trudno go zmęczyć. W jego przypadku trzeba mieć świetne wyczucie rytmu pracy jego ciała, żeby trafić w ten punkt w którym powinno się koniowi wysyłać sygnały i znać czułe punkty jego ciała, żeby właśnie taki konkretny impuls mu zapodać. I tak to z nim idzie, zupełnie bez siły, a można powiedzieć, za pomocą kwintesencji ujeżdżenia. Miękki jest w miarę, więc nie ma sensu się przeciągać. Jest naprawdę dobrze ujeżdżony i przepuszczalny, więc jeśli zaczniemy napierać siłowo, to się zablokuje i po co to komu. Jest ciężki i potężny, ale tak samo potężną ma dupkę i po takim okresie treningu potrafi już ją wykorzystać, zaangażować się i zebrać. Jego ruch jest naprawdę zaskakująco lekki jak na taką masę. Dzięki konkretnej pracy ten wielki niemiecki kuhailan jest całkiem zwrotny, co z kolei przydaje się na parkurze. Oczywiście nie skręci sobie łopatki, żeby wykonać dla Ciebie zwrot o 180 stopni w miejscu, ale potrafi się zgiąć tak, że wszystkich to dziwi. Jego ciężar wpływa na to, że jego chody nie są bardzo obszerne. To dobre szczególnie na parkur - rzetelny trening ujeżdżeniowy nauczył go kontrolowania długości wykroku i mu ten krok otworzył, więc jak trzeba, to postawi krok jak stodoła, a za to nie ma problemu z kontrolowaniem foule. Jego synek ma już na przykład ogromne chody, które już dużo trudniej jest skrócić. Silnik w zadzie jest, więc o siłę odbicie bym się nie martwiła. Wydaje mi się, że to był czynnik decydujący w tym, że w skokach zaszedł wyżej niż w dresażu. Drągi lubi i chętnie na nie napiera. Podczas treningu największym wyzwaniem są dla niego ćwiczenia zręcznościowe i to one czasem najbardziej go frustrują, jak coś nie wychodzi. Jako, że Cinnamon jest koniem bardzo doświadczonym zawody nie robią na nim większego wrażenia. Tremy już nie ma i pokazuje się tak jak na treningu, co oznacza, że czasem nie pokazuje się od tej najlepszej strony i się nieco zbyt rozluźnia, leniwi i w ogóle jakiś taki zabawowy jest :>

Wystawy to formalność. Jak on się na nich pokazuje? Po prostu jest sobą, nic więcej mu nie potrzeba. Trzeba mu tylko pokazywać, żeby szedł z Tobą, a nie gdzieś hen hen hen.

Jest dobrym koniem do nauki dla początkujących, bo on się nie przejmuje. Rozumie - zrobi. Nie zrozumie - nie zrobi, idzie dalej jak szedł. Bez reakcji. Więc zacznie reagować tylko na bardzo dobrego jeźdźca. Co ważne, koń jest cierpliwy i się nie irytuje. Po prostu sobie idzie. Chody ma wygodne, siedzi się jak na fotelu, bo ma kawał grzbietu i dobry rytm w chodach. Tereny lubi, ale musi iść jako czołowy. Nie wyrywa, ale nie lubi ślamazarnych wycieczek, więc kilka porządnych galopów być musi. |~ Frizene Stud

.og. *Code Blue | Kasandra| Firenze Stud

og. Cisco Kid | *Cayenne | hipodrom Tolworth

og. Halago | Islang Song | Any Win

Treningi

Osiągnięcia[64]

Skoki[30]

Ujeżdżenie[20]

Wystawy[13]

Inne[2]

Najlepszy koń niemiecki roku 2019 | Salisbury Park

1 miejsce | Ogiery Luty 2016 - Skoki kl CC | hipodrom A

Strony

wtorek, 27 listopada 2018

Vendetta

środa, 21 listopada 2018

*Alice in Wonderland

poniedziałek, 12 listopada 2018

...

niedziela, 11 listopada 2018

La Dame Blanche

Lemon Tree

Coco Lady

Papillon de Feu

Monarcha

*Big Whiz

*Charlie Hamp

*Cinnamon

Archiwum bloga